Η τραγωδία της κοιλάδας των Τεμπών βυθίζει τη χώρα σε κρίση μοναδική, σχεδόν υπαρξιακή. Και αυτό γιατί πίσω από τη σπασμένη βιτρίνα της διακηρυγμένης μεταρρύθμισης και των προσδοκώμενων αλμάτων εκσυγχρονισμού αποκαλύπτεται μοναδικό έλλειμμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Και μαζί αναδεικνύονται μείζονα διαρθρωτικά προβλήματα, διαχρονικά ελλείμματα και κενά που κλονίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο κράτος και στην ελληνική πολιτεία.
Στον καιρό της ψηφιοποίησης και της ηλεκτρονικής διαχείρισης των πάντων η Ελλάδα δείχνει απροσάρμοστη και ανίκανη. Τα καινούργια δεν μπορεί να τα υιοθετήσει, μα ταυτόχρονα έχει ξεχάσει και τα παλαιά, τα συμβατικά και χειροκίνητα, με αποτέλεσμα να μη δύναται να εγγυηθεί τα βασικά, τα θεμελιώδη, χωρίς τη διασφάλιση των οποίων καμία κοινωνία δεν μπορεί να κάνει βήμα μπρος. Η ζωή των πολιτών, κάτω από αυτές τις συνθήκες, φαίνεται να κρέμεται από μια κλωστή. «Από τύχη ζούμε…» ακούς να λένε δικαίως οι πολίτες στον δρόμο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Πηγή: tovima.gr
