Η Δύσκολη Ισορροπία Κεντροαριστερών Κυβερνήσεων Μεταξύ Υποσχέσεων Και Αγορών

Η Δύσκολη Ισορροπία Κεντροαριστερών Κυβερνήσεων Μεταξύ Υποσχέσεων Και Αγορών

Οι κυβερνήσεις σε πολλές χώρες βρίσκονται ενώπιον δύσκολων επιλογών, καθώς οι αγορές θέτουν πιέσεις για δημοσιονομική πειθαρχία, ενώ από την άλλη οι πολίτες απαιτούν τη διατήρηση κοινωνικών επιδομάτων και πολιτικών που προάγουν την κοινωνική δικαιοσύνη. Πολιτικές λιτότητας που υποχρεωνόμαστε να ακολουθήσουμε, ειδικά από κεντροαριστερές κυβερνήσεις, συχνά βλέπουμε ότι προκαλούν μεγαλύτερη δυσφορία στους πολίτες λόγω της προδοσίας των προεκλογικών υποσχέσεων.

Για παράδειγμα, στη Γερμανία, ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ προχώρησε σε σοβαρές περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα και αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Παρόλο που αυτές οι πολιτικές ήταν αναγκαίες για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές προκλήσεις της εποχής, οι εκλογές που ακολούθησαν έφεραν στην εξουσία την Άνγκελα Μέρκελ χωρίς να αντιμετωπίσει το ίδιο πολιτικό κόστος.

Οι Σοσιαλδημοκράτες εναγωνίως προσπαθούν να διατηρήσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, αλλά, σύμφωνα με μελέτες, όταν οι ίδιες οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις εφαρμοστούν πολιτικές λιτότητας, τα εκλογικά τους αποτελέσματα πλήττονται σημαντικά. Αντίθετα, οι δεξιές κυβερνήσεις φαίνεται να μην υπόκεινται στην ίδια πίεση και δεν χάνουν αντίστοιχες εκλογικές μονάδες.

Η κατάσταση είναι σαφώς πιο δύσκολη για τις κεντροαριστερές ηγεσίες. Οι Εργατικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπό τον Κιρ Στάρμερ, είναι αποφασισμένοι να μην μειώσουν κοινωνικά επιδόματα ή να αυξήσουν τη φορολογία εισοδήματος γενικά. Αντίθετα, επικεντρώνονται στη φορολογία των υψηλότερων εισοδημάτων, επιδιώκοντας να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων τους, ενώ παράλληλα οι αγορές περιμένουν να δουν τις λεπτομέρειες του οικονομικού τους σχεδίου.

Παρακολουθώντας τα παραδείγματα επιτυχίας και αποτυχίας από άλλες χώρες, βλέπουμε το Εργατικό Κόμμα της Νορβηγίας να αποφεύγει πολιτικές λιτότητας εδώ και πολλές δεκαετίες, διατηρώντας τη στήριξη των ψηφοφόρων του χάρη στην ευημερία που προέρχεται από τα έσοδα του πετρελαίου. Όταν, όμως, κεντροαριστερές κυβερνήσεις αναγκαστούν να λάβουν μέτρα λιτότητας, αυτό θεωρείται «αθέτηση συμβολαίου», προκαλώντας απογοήτευση και αναταραχή στους εκλογείς τους.

Πηγή: naftemporiki.gr