Στη διάρκεια της εικοσαετούς θητείας του Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία εξαπέλυσε τέσσερις εισβολές στη Συρία, πραγματοποίησε μία επίθεση εναντίον κούρδων μαχητών εντός του Ιράκ και υποστήριξε σημαντικά Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν σε στρατιωτικό επίπεδο. Πρωτοστάτησε σε συγκρούσεις με περιφερειακές δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ. Αντιπαρατέθηκε με την Ελλάδα και την Κύπρο για τα θαλάσσια σύνορα της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ επεδίωξε προσέγγιση με ορισμένους από τους αντιπάλους της.
Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δημοσκοπικά δεδομένα, απειλεί να ανατρέψει τον τούρκο πρόεδρο και ενδεχόμενη νίκη του θα μπορούσε να αλλάξει τον διπλωματικό προσανατολισμό της γείτονος όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις προφανείς σχέσεις με Δύση και ΝΑΤΟ, αλλά και σε σειρά χωρών που βρίσκονται σε μια ακτίνα που περιλαμβάνει τα Βαλκάνια, τις χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, του Νοτίου Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής. Δηλαδή σε μια περιοχή παραδοσιακά έμπλεη αναταράξεων και διενέξεων, στην οποία η Αγκυρα είχε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Πηγή: tovima.gr
