
Μία μικρή ομπρέλα, μεταξένια, μινιμαλιστική, στο χρώμα της σοκολάτας είχε «γλιστρήσει» μπροστά στην κατακόκκινη πολυθρόνα του living room. Το άτακτο pincher Ρόμελ έσπευσε να περιεργαστεί το καινούργιο απόκτημα της Θέκλας. Εκείνη τίναξε αργά, νωχελικά, τον πλούσιο χείμαρρο των πυρόξανθων μαλλιών της. Εσκυψε, πήρε στην αγκαλιά της το κατοικίδιο που συνηθίζει, όπως είναι γνωστό, να επιτίθεται σε οτιδήποτε είναι καινούργιο, άγνωστο, όχι πολύ «κοντινό» στο ίδιο μέσα στο αστραποβόλο mansion της Εκάλης και στη συνέχεια του ψιθύρισε κάτι στο αφτί. Ο μικρόσωμος σκυλάκος που το παρατσούκλι του είναι «Γερμανικό πάντσερ» έγειρε το κεφάλι του και έκλεισε ναζιάρικα τα πονηρά του σπινθηροβόλα μάτια. Η παιδική μου φίλη τού είχε ψιθυρίσει τη μαγική λέξη. Χαμογέλασα πονηρά. Το πιο έξυπνο κατοικίδιο στα αχανή σπίτια των αστραποβόλων οροσειρών των βορείων προαστίων νιώθει τεράστιο ενθουσιασμό στο άκουσμα της λέξης Μύκονος. Αχ! Ο γλυκός μου Ρόμελ! Είναι λάτρης του κατάλευκου, κοσμοπολίτικου νησιού του Αιγαίου, ακριβώς όπως ο Λιούις Χάμιλτον, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, η Ιζαμπέλ Γκουλάρ. Μία επίσκεψη στο χρυσοφόρο, ανεξάρτητο κρατίδιο Mykonos λίγο πριν από το Πάσχα είναι για τον Ρόμελ άκρως γοητευτική, σχεδόν ευεργετική. Ισως επειδή στο αγαπημένο νησί που είχε κερδίσει σε δημοφιλία ακόμα και αυτή την Ιμπιζα των κορυφαίων Dj η πλάση είναι ακόμα σε… πλήρη ηρεμία. Ετσι ο Ρόμελ αισθάνεται κυρίαρχος του παιχνιδιού, ατενίζοντας από το ψηλότερο σημείο στα Χουλάκια τη φύση γύρω του. Η Θέκλα κοιτάζει την ομπρέλα της Bottega Venetta. Θεωρεί ότι το νέο της απόκτημα με την υπογραφή ενός brand που «σκίζει» τα τελευταία χρόνια είναι απαραίτητο για την πανέμορφη λευκή «κουκίδα» στα γαλάζια νερά του Αιγαίου. Εκεί που κάθεσαι και αγναντεύεις το πέλαγος ή κάνεις μία βόλτα στα Ματογιάννια και αρχίζει να βρέχει ξαφνικά. Η Θέκλα αναχωρεί για τη Μύκονο με σκοπό να επιτηρήσει τις εργασίες για την πλήρη ανακαίνιση αλλά και κατασκευή νέων ξενώνων που θα φιλοξενήσουν το καλοκαίρι τους επιφανείς της φίλους. Ενα καλοκαίρι «ντυμένο» με ολόχρυσα χρώματα και το… μαγικό (όσο και κιτς) άγγιγμα των ξένων μεγιστάνων του πλούτου.
Πηγή: tovima.gr