Τον Απρίλιο του 2016, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει πρόσφατα εκλεγεί αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, έγραφα στις «Νέες Εποχές» του «Βήματος»: «Υπάρχει σήμερα νέος αρχηγός στην κεντροδεξιά, και μάλιστα (εκ πρώτης όψεως, τουλάχιστον) με ανοιχτό μυαλό, φιλελεύθερες απόψεις, στοιχειωδώς δοκιμασμένα αντιλαϊκιστικά αντανακλαστικά». Και προσέθετα: «Εδώ και περίπου έναν χρόνο [από το 2015] η χώρα έχει πέσει στα χέρια ανερμάτιστων δημαγωγών, κυνικών εξουσιολάγνων και παλαιοημερολογιτών της Αριστεράς. Είναι επομένως επιτακτική ανάγκη να υπάρξει αξιόπιστη διάδοχη κατάσταση».
Πόσοι πίστευαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορούσε να ανατάξει την κατάσταση; Μην κοροϊδευόμαστε. Ελάχιστοι. Και όμως, αυτό το αουτσάιντερ των εσωκομματικών εκλογών, αυτός που οι Συριζαίοι θεωρούσαν ότι ο Αλέξης «τον έχει για μπρέκφαστ», σε λίγους μόλις μήνες πήρε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και τα επόμενα επτά (και βλέπουμε…) χρόνια δεν το έχασε ποτέ. Σε έναν χώρο μαραζωμένο και μαραγκιασμένο, όπως η τότε Νέα Δημοκρατία, κατάφερε να πνεύσει σύντομα φρέσκος αέρας, αέρας εκσυγχρονιστικός, αέρας που του χάρισε σταδιακά την ηγεμονία στο Κέντρο, ακόμα και σε τμήμα της Κεντροαριστεράς.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Πηγή: tovima.gr
