Τα «όχι» στη ζωή είναι δύσκολο πράγμα. Τα όρια ακόμη δυσκολότερα και στην πολιτική εξαιρετικά σπάνια, δυσεύρετα και ως εκ τούτου άξια σεβασμού και θαυμασμού. Για τη διαχειριστική ικανότητα του Κώστα Καραμανλή, για τα παράγωγα της πολιτικής του αλλά και για την ερμηνεία των «χρησμών» του έχουν χυθεί μέσα στα χρόνια τόνοι μελάνι.
Ομως δύσκολα θα μπορούσε κανείς να γράψει ή να πει κάτι για την προσωπική του εντιμότητα αλλά και για την προσήλωσή του σε βασικές αξίες της δημοκρατίας. Από τον Αύγουστο και μετά, από τα Ανώγεια, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, ο Καραμανλής αποφάσισε να μην αφήνει πλέον κανένα περιθώριο «ερμηνειών» και ακόμη περισσότερο αποφάσισε να βάλει με πολύ καθαρό τρόπο τα όριά του. Αποφάσισε να μην παράσχει – με την παρουσία του – κανένα άλλοθι και καμία νομιμοποίηση σε όσα συνέβησαν ή σε όσα θα συμβούν. Ανάμεσα στις γραμμές της ανακοίνωσής του «φέγγει» πεντακάθαρα η διαφωνία του για την αντίληψη του τρόπου άσκησης εξουσίας από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, βάζοντάς τη σχεδόν σε αντιδιαστολή με τις αρχές της παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Πηγή: tovima.gr
